چه زمانی نوزاد شما برای اولین بار می‌خندد؟

یکی از شیرین‌ترین لحظات در مسیر رشد نوزاد، شنیدن صدای خنده او برای اولین بار است. بسیاری از والدین منتظرند تا فرزندشان از حالت‌های اولیه گریه و نیاز، عبور کند و نشانه‌ای از شادی و تعامل اجتماعی را از خود بروز دهد. این اتفاق معمولاً در حدود ۴ تا ۵ ماهگی رخ می‌دهد و «اولین خنده نوزاد» به‌عنوان یک نقطه عطف مهم در رشد عاطفی و اجتماعی او شناخته می‌شود.

در هفته‌های نخست زندگی، نوزاد عمدتاً با گریه نیازهای خود را بیان می‌کند: شیر، خواب، آغوش یا تعویض. اما در حدود پایان ماه دوم، لبخند اجتماعی ظاهر می‌شود؛ لبخندی که نه از روی واکنش‌های فیزیکی، بلکه در پاسخ به ارتباط انسانی است. این لبخند، مقدمه‌ای برای خنده‌هایی است که در ماه‌های آینده شنیده خواهند شد.

لبخند زدن نوزاد، به‌مرور زمان با صداهایی مثل آواهای کوتاه (مانند “آغ” یا “اوغ”) همراه می‌شود. در ادامه، این آواها به خنده‌های کوتاه و سپس به قهقهه‌های واقعی تبدیل می‌شوند. معمولاً نوزاد در ۳ تا ۴ ماهگی برای اولین بار لبخند با صدا یا خنده خفیف را تجربه می‌کند و از ۵ تا ۶ ماهگی، می‌تواند خنده‌های بلندتری داشته باشد.

یکی از دلایل این پیشرفت، درک تدریجی کودک از دنیای پیرامون و واکنش‌های اجتماعی اطرافیان است. او به‌تدریج متوجه می‌شود که لبخند و صداهایش باعث خوشحالی اطرافیان می‌شود و همین امر به تقویت رفتار خندیدن کمک می‌کند.

برخلاف بزرگ‌ترها، نوزادان بسیار کوچک هنوز حس شوخ‌طبعی مشخصی ندارند. زیرا هنوز در حال کشف این هستند که دنیای اطراف چگونه کار می‌کند. اما با گذشت چند ماه، نوزاد اطلاعات کافی درباره نظم و ساختار جهان پیدا می‌کند و می‌تواند از چیزهایی که غیرمنتظره یا جدید هستند، شگفت‌زده و خوشحال شود.

برای مثال، حرکت بالا و پایین روی زانوی والد، شنیدن صدای عجیب از اسباب‌بازی، دیدن چهره‌ای با حالت اغراق‌آمیز یا حتی شنیدن صداهای ناآشنا می‌تواند نوزاد را به خنده بیندازد. بازی‌هایی مثل “دالی موشه” یا لمس‌های ناگهانی مثل قلقلک پاها هم تأثیر زیادی در ایجاد خنده دارند.

برای دیدن اولین خنده نوزاد، نیازی به ابزارهای خاص یا اسباب‌بازی‌های گران‌قیمت نیست. مهم‌ترین عامل، ارتباط انسانی است. برقراری ارتباط چشمی، تغییر صدا، آواز خواندن، ساختن چهره‌های بامزه یا انجام بازی‌های ساده مثل پنهان و پیدا کردن چهره می‌تواند نوزاد را به خنده بیندازد.

همچنین خودِ خندیدن والدین می‌تواند تأثیرگذار باشد، زیرا نوزاد از والدین تقلید می‌کند. اگر احساس امنیت و محبت کافی داشته باشد، تمایل بیشتری برای ابراز شادی و واکنش نشان دادن خواهد داشت. معمولاً نوزاد با والدین و مراقبین آشنا راحت‌تر می‌خندد تا با افراد ناآشنا.

بسیاری از والدین با کنجکاوی می‌پرسند چرا نوزادان تازه‌متولدشده با قلقلک واکنشی نشان نمی‌دهند. یکی از دلایل این است که درک نوزاد از بدن خود و تمایز آن با دیگران هنوز کامل نشده است. به همین خاطر، قلقلک شدن و واکنش به آن نیز به چند ماه زمان نیاز دارد. معمولاً در ماه‌های اول، نوزادان هنوز توانایی پردازش این نوع از تحریک حسی را ندارند، اما با رشد شناختی و جسمی، این واکنش‌ها نیز پدیدار می‌شوند.

هر نوزادی مسیر رشد خود را دارد، اما بیشتر آن‌ها تا ۶ ماهگی به مرحله خندیدن کامل می‌رسند. این روند معمولاً با لبخند در پایان ماه دوم شروع می‌شود، در ماه سوم به آواهای خفیف همراه با لبخند می‌رسد، و نهایتاً در ماه‌های چهارم تا ششم، به خنده واقعی ختم می‌شود.

2 دیدگاه

  1. نسترن 1404-04-25 در 11:07

    درود
    لطفا مقالات کاربردی و با اولویت بالا و مهمتر برای تربیت فرزند بگذارید

    • مدیر سایت 1404-04-27 در 08:36

      سلام
      ممنون از بیان نظرتون
      موضوعات پیشنهادی‌تون رو بگید تا در آینده کار کنیم.

مشتاقانه منتظر دریافت نظرات شما دوستان عزیز هستیم