۸ راهکار مؤثر برای افزایش انگیزه فرزندتان در درس خواندن

اگر فرزندی دارید که در مدرسه دچار مشکل است و به نظر نمی‌رسد انگیزه‌ای برای درس خواندن داشته باشد، اولین کاری که باید انجام دهید این است که بررسی کنید آیا مانعی در سر راه او وجود دارد یا خیر. مشکلات یادگیری، چالش‌های اجتماعی، مشکلات مربوط به توجه یا مسائل عاطفی همگی می‌توانند باعث شوند که بچه‌ها از نظر تحصیلی بی‌انگیزه شوند.

چطور فرزندمان را به درس خواندن علاقمند کنیم؟

اما همه بچه‌هایی که عملکرد ضعیفی در مدرسه دارند و استعدادهایشان را بروز نمی دهند، یک مشکل اساسی و قابل تشخیص ندارند. در این شرایط، والدین می‌توانند کارهای زیادی برای کمک به افزایش انگیزه فرزندانشان برای تلاش بیشتر انجام دهند.

• مطالب مرتبط: خطرات هوش مصنوعی در آموزش فرزندتان

درگیر شوید

به عنوان یک والد، حضور شما در زندگی تحصیلی فرزندتان برای تعهد او به کار در مدرسه بسیار حیاتی است. تکالیفشان را با آن‌ها انجام دهید و به آن‌ها اطلاع دهید که برای پاسخ به سوالات در دسترس هستید. عادت کنید که از آن‌ها درباره چیزهایی که در مدرسه یاد گرفته‌اند بپرسید و به طور کلی از نظر تحصیلی با آن‌ها در ارتباط باشید. با نشان دادن علاقه به زندگی مدرسه‌ای فرزندتان، به او نشان می‌دهید که مدرسه می‌تواند هیجان‌انگیز و جالب باشد. این روش به ویژه برای کودکان خردسال که تمایل دارند به هر چیزی که شما به آن علاقه نشان می‌دهید، هیجان‌زده شوند، بسیار مؤثر است. نوجوانان ممکن است اگر حس کنند بیش از حد از آن‌ها سوال می‌پرسید، ناراحت شوند، بنابراین مطمئن شوید که شما هم جزئیاتی از روز خود را به اشتراک می‌گذارید. یک مکالمه همیشه بهتر از یک بازجویی است.

به همین ترتیب، مهم است که درگیر باشید، اما به بچه‌های بزرگ‌تر کمی فضای بیشتر بدهید. اگر همیشه و به خاطر تکالیف در حال کنترل آن‌ها هستید، ممکن است مقاومتی در آن‌ها ایجاد شود و انگیزه کمتری برای کار داشته باشند؛ به علاوه، این کار به رابطه‌تان فشار می‌آورد.

از تقویت استفاده کنید

بسیاری از والدین در مورد پاداش دادن به بچه‌ها برای کار خوب نگران هستند و درست است که پاداش‌های ملموس می‌تواند به یک مسیر لغزنده تبدیل شود. اما راه‌هایی برای استفاده از انگیزه بیرونی وجود دارد که در نهایت توسط فرزندتان درونی خواهد شد. دکتر لورا فیلیپس، متخصص اعصاب و روان‌شناس بالینی، می‌گوید: «بچه‌ها به تقویت‌کننده‌های اجتماعی مثل تحسین، آغوش، دست‌دادن محکم و این قبیل چیزها بسیار خوب پاسخ می‌دهند. سپس آن‌ها شروع به تلاش می‌کنند، چون برایشان احساس خوبی به همراه دارد.»

کن شاستر، متخصص اعصاب و روان‌شناس در مؤسسه «ذهن کودک»، والدین را تشویق می‌کند که فعالیت‌های پاداش‌دهنده‌ای را استفاده کنند که احتمالاً در هر صورت اتفاق می‌افتند، اما آن‌ها را بعد از یک مدت مشخص از انجام تکالیف قرار دهند. او پاداش‌هایی را پیشنهاد می‌دهد که به راحتی قابل ارائه هستند اما فرزندتان از آن‌ها لذت خواهد برد، مثل بستنی خوردن یا تقسیم یک شکلات. او همچنین توصیه می‌کند که کار را به بخش‌های کوچک تقسیم کنید و از استراحت‌های کوتاه به عنوان پاداش برای به پایان رساندن هر بخش استفاده کنید.

به جای نتیجه، به تلاش پاداش دهید

پیامی که باید منتقل کنید این است که شما برای تلاش سخت ارزش قائل هستید. تحسین بچه‌ها به خاطر پیگیری کارها وقتی که دشوار می‌شوند، به خاطر تلاش مستمر و به خاطر امتحان کردن چیزهایی که مطمئن نیستند می‌توانند با موفقیت انجام دهند، می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا لذت پیشرفت را بیاموزند. پاداش دادن برای نمرات خوبی که به راحتی به دست می‌آیند، ممکن است باعث شود بچه‌ها احساس کنند نباید خود را زیاد تحت فشار قرار دهند.

به آن‌ها کمک کنید تا تصویر بزرگ را ببینند

برای بچه‌های بزرگ‌تر که درک بهتری از رضایت به تعویق افتاده پیدا کرده‌اند، گاهی اوقات یادآوری‌های ساده از اهداف بلندمدتشان می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا به خودشان فشار بیاورند. این کار می‌تواند به بسیاری از دانش‌آموزان سال آخر دبیرستان که پس از پذیرفته شدن در دانشگاه کم‌کاری می‌کنند، کمک کند تا به یاد آورند که اگر نمراتشان خیلی افت کند، ممکن است پذیرش خود را از دست بدهند یا برای دوره‌های دانشگاهی آماده نباشند. دکتر فیلیپس توضیح می‌دهد: «ربط دادن مدرسه به اهداف بلندمدت آن‌ها می‌تواند باعث شود که کار برایشان از نظر شخصی پربارتر به نظر برسد.»

اجازه دهید اشتباه کنند

درس خواندن نتایج خوبی دارد اما هیچ کس نمی‌تواند در هر آزمونی نمره ۲۰ بگیرد یا در هر تکلیفی نمره کامل داشته باشد. در حالی که بچه‌ها به تشویق نیاز دارند و تشویق آن‌ها برای تلاش کردن به بهترین شکل ممکن سالم است، باید بدانید که شکست‌ها طبیعی هستند. گاهی تنها راهی که بچه‌ها یاد می‌گیرند چگونه به درستی برای مدرسه آماده شوند، این است که بفهمند وقتی آماده نیستند چه اتفاقی می‌افتد.

از کمک بیرونی استفاده کنید

یکی از راه‌های کاهش تنش در رابطه با فرزندتان، پیدا کردن یک دانش‌آموز بزرگ‌تر (مثلا از آشنایان یا فامیل مورد اعتماد) برای کمک به او در انجام تکالیف است. این واقعیت که سنشان به سن فرزند شما نزدیک‌تر است، ممکن است احتمال اینکه او به حرفشان گوش دهد را بیشتر کند.

معلم را متحد خود کنید

برای تقویت انگیزه درس خواندن در فرزندتان، یکی دیگر از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید، همکاری با معلم اوست. معلم ممکن است بینش‌های بیشتری درباره چگونگی ایجاد انگیزه در فرزندتان یا مشکلاتی که با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند داشته باشد. به همین ترتیب، شما می‌توانید هر راهکار یا اطلاعاتی که دارید را به اشتراک بگذارید.

وقتی پسرش در مقطع ابتدایی بود و فقط یک معلم داشت، فاطمه قبل از روز اول با معلمش تماس می‌گرفت، خود را معرفی می‌کرد و به معلم اطلاع می‌داد که پسرش بیش فعالی (ADHD) دارد و تمرکز برایش سخت است. او نکته‌های کوچکی را که برای مجید مفید بود به معلم می‌گفت: نوشتن دستورالعمل‌های چند مرحله‌ای روی تخته، ضربه زدن روی شانه او هنگام عبور برای اطمینان از توجهش و کارهای کوچک دیگری که برای هر کودک خردسالی مفید است، اما برای کودکی با بیش فعالی (ADHD) بسیار ضروری هستند.

دکتر کریستین کاروترز، روان‌شناس بالینی، تأکید می‌کند: «مطمئن شوید که مدرسه و خانه با هم هماهنگ هستند.» دکتر کاروترز اغلب سیستمی را به نام «کارت گزارش روزانه» راه‌اندازی می‌کند. با این سیستم، کودک از معلمش به خاطر کارهایی مانند تکمیل تکالیف و پیروی از دستورالعمل‌ها از همان اول، امتیاز می‌گیرد. سپس این امتیازات را به خانه می‌آورد، جایی که والدینش پاداش‌های کوچکی به او می‌دهند، مانند وقت اضافی برای بازی با آیپد یا انجام یک بازی با هم.

برای خودتان پشتیبانی بگیرید

تماشای بی‌انگیزگی فرزندتان در مدرسه می‌تواند به همان اندازه که تمرکز کردن برای خود کودک سخت است، برای شما هم ناامیدکننده باشد. فاطمه می‌گوید که اغلب احساس می‌کند به عنوان یک والد به خاطر داشتن پسری که در مدرسه مشکلات زیادی دارد، مورد قضاوت قرار می‌گیرد.

برخی مدارس گروه‌های حمایتی برای والدین بچه‌هایی که انگیزه کمتری دارند، دارند و اگر مدرسه فرزندتان چنین گروهی ندارد، فاطمه تشویق می‌کند که خودتان یکی را راه‌اندازی کنید. او می‌گوید: «شنیدن اینکه تنها نیستید بسیار تسلی‌بخش است. همچنین شنیدن حرف‌های افرادی که زودتر از شما این مسیر را طی کرده‌اند در مورد چگونگی گذر از سیستم مدرسه، پیدا کردن یک درمانگر و صحبت با معلمان بسیار مفید است.»

دکتر کاروترز توصیه می‌کند: «اگر احساس می‌کنید از بچه‌هایتان خیلی عصبانی یا سرخورده می‌شوید، یک قدم به عقب بردارید. کارها را در بافت کلی‌شان قرار دهید.»

همچنین مهم است که اهداف خود را واقع‌بینانه نگه دارید: ممکن است فرزندتان با درس خواندن به یک دانش‌آموز ممتاز تبدیل نشود. مطمئن شوید که به جای نتیجه، روی تلاشی که می‌کند و تعهدی که نشان می‌دهد، تمرکز می‌کنید. اگر از فرزندی که در مدرسه مشکل دارد، انتظار موفقیت کامل داشته باشید، خودتان را دیوانه خواهید کرد.

فاطمه درباره تلاش‌هایش برای کمک به پسرش می‌گوید: «من سعی نمی‌کنم فرزندم را به کسی تبدیل کنم که نیست. فقط می‌خواهم او استعدادهایش را بروز دهد.»