مقدمه ای بر روند درمانی در معنا درمانی
روان درمانی:
روان درمانی استفاده نظامدار از یک رابطه انسانی می باشد تا بوسیله آن تغییرات درازمدت در تفکر ، احساس و رفتار مراجع به منظور اهداف درمانی ایجاد گردد. (اعتمادی، 1383)
همچنین طبق تعریف ولبرگ(1): روان درمانی عبارت است از: درمان مشکلاتی با ماهیت عاطفی، براساس روش های روان شناختی توسط فردی متخصص که برای نیل به اهداف زیر با بیمار ارتباط خاص حرفه ای بر قرار می کند:
1 – برطرف کردن، تغییر دادن یا متوقف کردن علایم،
2 – مداخله در الگوهای نابهنجار رفتار و تقویت رشد و تکامل جنبه های سالم و مثبت شخصیت (2)
اهداف درمانی:
در یک جمع بندی می توان گفت که هدف معنا درمانی توانا ساختن بیماران برای کشف معنای منحصر به فرد خودشان میباشد. معنا درمانی می کوشد تا حدود اختیارها و آزادی های بیمار را ترسیم کند. جایی که صحبت از روان آزادگی روان زاد یا فردی است بدون جانبداری بی جا از روان درمانی یا دارو درمانی رایج به فراخور نیاز استفاده می کند. معنا درمانی در این مفهوم در شکستن چرخه های معیوب روان آزردگی موثر است. معنا درمانی رفتاری اختیاری برای غلبه بر خلاء وجودی است و عبارت است از: کمک به مراجعان برای یافتن معنا در زندگی خود. معنا درمانگرها بدنبال جهت‌دهی مجدد مراجعان برای انجام فعالیتهای زندگی هستند. معنا درمانی نوعی آموزش مسؤولیت‌پذیری است که اراده مراجعان را برای ادامه زندگی تقویت می‌کند. احتمال تعالی خویشتن در مراجعانی که اراده خود را از راههای ارزش آفرینی، ارزش اندوزی و ارزشهای نگره ای بدست آورده‌اند،بیشتر است . مراجعان باید از مسؤولیت حیاتی خود برای یافتن معنای زندگی‌شان از طریق هشیار سازی ضمیر ناخودآگاه معنوی خود اقدام کنند. اگرچه هشیار سازی ضمیر ناخودآگاه معنوی تنها یک مرحله ناپایدار در فرایند درمان است. هدف از این درمان در ابتدا تبدیل پتانسیل ناهشیار به رفتار هوشیار و سپس ایجاد راهی برای از بین بردن عادت ناهشیار است.نقش معنا درمانگرها هم گسترش و وسعت بخشیدن به حوزه های بصری مراجع است تا گستره معنا و ارزشها در نظرشان جلوه گر شوند. (3)
========================
پاورقی و منابع:
1 – Lewis Wolberg
2 – – شاملو، سعید(1380). کاربرد روان درمانی . تهران: انتشارات رشد.
3 – محمدپور، احمد رضا.(1385)،ویکتور امیل فرانکل بنیانگذار معنا درمانی: فرادیدی بر روان شناسی و روان درمانی وجودی. تهران :نشر دانژه.
