قرین بودن شادی ها و غمها (عجین بودن سختی ها و راحتی ها)

پروردگار ما که ازلی و ابدیست، او که آفریدگار انسان بوده و دستور العملش را فراهم آورده است در آیات 5 و 6 سوره انشراح فرموده است:

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا
یعنی : آرى با دشوارى آسانى است


حضرت علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید:
«چون سختیها به نهایت رسد، گشایش پدید آید و آنگاه که حلقه های بلا تنگ گردد آسایش فرا رسد.»

مولانا هم چنین عجین بودن غم و شادی، رنج و لذت و آسایش و سختی را مورد اشاره قرار می دهد:
خداوند اگر باغ و بوستان تو بسوزاند در عوض به تو انگور می دهد و درست در میان سوگ و عزا تو را به شادمانی و جشن می رساند. یا به شَلی که دست ندارد، دست می دهند و به کسی که بر اثر شدت غم و اندوه به معدن غم مبدل شده ، دلی خوش و سرمست می بخشند.

دنیا غم و شادی اش در هم آمیخته هست که نه غمش بماند و نه شادیش