تحقیق روانشناسی: چرا از نزدیک‌ترین افراد زندگی‌مان فاصله می‌گیریم؟

مقاله زیر بر اساس یک تحقیق روانشناسی جدید در آمریکا نوشته نوشته شده.

یکی از تصورات رایج این است که وقتی مشکلی داریم، می‌توانیم با نزدیک‌ترین افراد زندگی‌مان صحبت کنیم و آن‌ها رازدار ما خواهند بود. این باور هم در بین مردم و هم در بین بسیاری از روانشناسان و جامعه‌شناسان وجود دارد. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شاید این تصور همیشه درست نباشد.

ماجرای تحقیق جالب روانشناسی

جامعه‌شناسان ماریو ال. اسمال، کریستینا برانت و ماله فکته در یک تحقیق جالب به این نتیجه رسیدند که ما به همان اندازه که با نزدیک‌ترین افرادمان صحبت می‌کنیم، از صحبت کردن با آن‌ها درباره مسائل حساس هم اجتناب می‌کنیم. این تحقیق بر اساس یک نمونه آماری از 1000 بزرگسال در آمریکا انجام شده و نتایج آن در مجله “بازنگری جامعه‌شناسی آمریکا” در جولای 2024 منتشر شده است.

نحوه انجام تحقیق روانشناسی

در یک نظرسنجی آنلاین، از 1000 بزرگسال آمریکایی خواسته شد تا 7 نفری که به آن‌ها نزدیک‌ترین احساس را دارند نام ببرند. سپس از آن‌ها پرسیده شد که اگر “نیاز به صحبت درباره مسئله‌ای حساس و شخصی” داشته باشند، چقدر احتمال دارد با هر یک از این افراد صحبت کنند.

بعد از آن، به شرکت‌کنندگان گفته شد: “همه ما گاهی اوقات مسائل شخصی و حساسی را تجربه می‌کنیم.” از آن‌ها درباره مسائلی که در 3 ماه گذشته در زمینه‌های سلامت جسمی یا روانی، کار، و روابط عاشقانه یا خانوادگی تجربه کرده‌اند، سوال شد.

سوالات اصلی تحقیق روانشناسی بعد از این مطرح شدند. برای هر مسئله حساس و هر یک از افرادی که نام برده بودند، از آن‌ها پرسیده شد که آیا با آن فرد درباره آن مسئله صحبت کرده‌اند یا خیر. اگر صحبت نکرده بودند، پرسیده شد که آیا به صحبت کردن با آن فرد فکر کرده‌اند یا خیر. اگر به صحبت کردن فکر کرده و منصرف شده بودند، این به عنوان اجتناب فعال در نظر گرفته شد. اگر گفته بودند که اصلاً با آن فرد درباره آن مسئله صحبت نمی‌کردند، این به عنوان اجتناب غیرفعال در نظر گرفته شد؛ یعنی به طور خودکار از صحبت کردن با آن فرد درباره آن مسئله حساس اجتناب کرده بودند، بدون اینکه زیاد به آن فکر کنند.

شواهدی مبنی بر اجتناب از صحبت با نزدیک‌ترین افراد درباره مشکلات

برخی از یافته‌های کلیدی تحقیق:

• شرکت‌کنندگان به همان اندازه که درباره مسائل حساس با نزدیک‌ترین افرادشان صحبت می‌کردند (37 درصد)، از صحبت کردن با آن‌ها اجتناب می‌کردند (38 درصد).

• در بیشتر موارد، وقتی افراد از صحبت کردن درباره مشکلاتشان اجتناب می‌کردند، این کار را به صورت غیرفعال انجام می‌دادند؛ یعنی حتی به صحبت کردن با فرد دیگر درباره آن فکر هم نمی‌کردند.

• بیش از نیمی از نزدیک‌ترین افراد زندگی شرکت‌کنندگان (58 درصد) حداقل یک بار نادیده گرفته شده بودند. یک نفر از هر سه نفر به طور مکرر نادیده گرفته شده بود.

• مردان بیشتر از زنان از صحبت کردن درباره مسائل حساس اجتناب می‌کردند، اما زنان هم نرخ اجتناب بالایی داشتند.

• میزان درآمد و تحصیلات تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کرد. نرخ اجتناب برای افرادی که درآمد و تحصیلات بیشتری داشتند و افرادی که کمتر داشتند، تقریباً یکسان بود. متاسفانه، نتایجی برای افراد با وضعیت تاهل یا وضعیت روابط عاشقانه مختلف گزارش نشد. همچنین، اطلاعاتی درباره تفاوت‌های اجتناب بسته به اینکه فرد دیگر دوست، همسر، شریک عاشقانه، خویشاوند یا شخص دیگری بود، گزارش نشد.

• بزرگسالان در این تحقیق به ویژه از صحبت کردن درباره مسائلی که محرمانه یا شرم‌آور بودند اجتناب می‌کردند، اما از صحبت کردن درباره مسائلی که محرمانه یا شرم‌آور نبودند هم اجتناب می‌کردند.

• شرکت‌کنندگان به ویژه از صحبت کردن با افرادی که آن‌ها را دشوار و قدرتمند می‌دانستند اجتناب می‌کردند، اما اجتناب حتی برای افرادی که دشوار یا قدرتمند نبودند هم قابل توجه بود.

• موضوعاتی که بیشتر از همه از صحبت کردن درباره آن‌ها اجتناب می‌شد عبارت بودند از: (1) رابطه جنسی؛ (2) درگیری با همسر، همسر سابق یا شریک عاشقانه؛ (3) مشکل سلامت جسمی یا روانی یک دوست؛ (4) احساس انزوا یا تنهایی؛ و (5) سیاست. با این حال، موضوعات دیگر هم با نرخ نسبتاً بالایی اجتناب می‌شدند.

به زبان ساده، این تحقیق روانشناسی نشان می‌دهد که گاهی اوقات ما حتی با نزدیک‌ترین افرادمان هم درباره مشکلاتمان صحبت نمی‌کنیم و این موضوع بسیار رایج‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنیم.

چرا اجتناب می‌کنیم؟

چرا وقتی بیشتر از همیشه به نزدیک‌ترین افرادمان نیاز داریم، از صحبت کردن با آن‌ها اجتناب می‌کنیم؟

اول، به سوال ساده‌تر پاسخ می‌دهیم: چرا افراد مشکلات خود را با نزدیک‌ترین افرادشان در میان می‌گذارند؟ آن‌ها به دنبال حمایت هستند. آن‌ها می‌دانند که پنهان‌کاری می‌تواند صمیمیت مورد نظرشان را از بین ببرد. اسمال و همکارانش اضافه می‌کنند که “در یک سطح بنیادی‌تر، آن‌ها خود را برای ایجاد ارتباط انسانی آشکار می‌کنند.”

برخی از دلایل اجتناب از صحبت درباره مسائل حساس یا شخصی نیز ممکن است بدیهی به نظر برسند. برای مثال، برخی از افشاگری‌ها می‌توانند شرم‌آور یا ننگ‌آور باشند. اسمال و همکارانش با اشاره به جامعه‌شناس گئورگ زیمل، پیشنهاد می‌کنند که اجتناب به ما کمک می‌کند “فردیت خود را در میان دیگران حفظ کنیم، زیرا فقط آنچه پنهان است واقعاً متعلق به ماست.”

به عبارت ساده‌تر:

چرا درد دل می‌کنیم؟

• ✅
  • برای گرفتن حمایت
  • برای ایجاد صمیمیت و از بین بردن پنهان‌کاری
  • برای ارتباط انسانی

چرا درد دل نمی‌کنیم؟

• ❌
  • چون خجالت می‌کشیم
  • چون می‌ترسیم انگ بخوریم
  • چون می‌خواهیم فردیت خودمان را حفظ کنیم.

ترجمه مقاله‌ و تحقیق روانشناسی Why We Avoid Those Closest to Us When We Need Them Most منتشر شده در سایت و نشریه معتبر Psychology Today.